Leczenie raka piersi

Rak piersi od lat okupuje wysokie pozycje w statystykach zachorowań na nowotwory złośliwe. Pomimo niekorzystnych wyników leczenia tej choroby w Polsce, dzięki poprawie wiedzy i osiągnięć nauki jest możliwość, by nawet u nas leczyć pacjentki nowocześnie i według zachodnich standardów.

Chustka na głowie i blizna po mastektomii – to najczęstsze obrazy i skojarzenia z jakimi można się spotkać w przestrzeni publicznej, gdy mowa jest o problematyce raka piersi. Zazwyczaj, do­datkowo podlane nienapawającymi radością i optymizmem informacjami dotyczącymi śmier­telności i skuteczności leczenia tej choroby w warunkach polskich, dają całościowy obraz, któ­ry podtrzymuje funkcjonujące od lat myślenie o raku piersi. I choć prawdą jest, że statystyki porównujące nas do naszych europejskich są­siadów od lat zasługują głównie na milczenie, to jednak obserwując światowy rozwój wiedzy i na­uki na temat leczenia raka piersi coraz częściej możemy wierzyć, że ten scenariusz nie musi być aż tak czarny jak najczęściej jest widziany.

A wszystko to za sprawą wielokierunkowego rozwoju w zakresie leczenia raka piersi. Do­stępne są kolejne, coraz nowocześniejsze moż­liwości leczenia systemowego pozwalającego na osiąganie lepszych wyników przeżywalności na każdym etapie zaawansowania choroby. Ale także pozostałe metody lecznicze, takie jak radioterapia czy chirurgia zmierzają w kierun­ku poprawy skuteczności przy jednoczesnej minimalizacji negatywnych skutków leczenia. Zwłaszcza w zakresie chirurgii istnieje bardzo silna tendencja do oszczędzania piersi pacjen­tek bez konieczności ich usuwania, ale także duży nacisk kładziony jest na uzyskanie moż­liwie jak najlepszego efektu kosmetycznego po zabiegu. Stąd rozwój coraz bardziej zaawanso­wanych technik rekonstrukcyjnych i tzw. onko­plastycznych, czyli pozwalających na wykorzy­stanie i odpowiednie modelowanie własnego gruczołu piersiowego. Co więcej, badania na­ukowe przeprowadzane na bardzo dużych gru­pach pacjentek pokazały, że leczenie oszczę­dzające, nie tylko nie jest mniej bezpieczne od usuwania całej piersi, ale nawet może dawać nieznacznie lepsze przeżycia długoterminowe. Dlatego właśnie w ośrodkach profesjonalnie zajmujących się leczeniem raka piersi, nawet powyżej 80% pacjentek można zaproponować leczenie z zaoszczędzeniem własnej piersi lub jej jedno- bądź kilkuetapowym odtworzeniem.

Lecz ten rozwój leczenia chirurgicznego nie byłby możliwy bez nowoczesnego leczenia systemowego i ścisłej współpracy między on­kologami, chirurgami a radioterapeutami. Gdyż coraz częściej to właśnie leczenie systemowe poprzedza etap chirurgiczny. Poprzez umożli­wienie skutecznego zmniejszenia guza, cofnię­cia choroby przed operacją a przez to poprawy warunków leczenia chirurgicznego coraz więcej pacjentek dostaje szansę na niezbyt rozległy a jednocześnie skuteczny zabieg, nawet jeśli zo­stają dotknięte agresywną postacią nowotwo­ru. Jednocześnie wcale nie musi to oznaczać chemioterapii u wszystkich pacjentek. Gdyż ta, choć w społecznym mniemaniu nieodłącznie związana z leczeniem nowotworów złośliwych, w przypadku raka piersi dotyczy pacjentek cho­rujących na jego bardziej agresywne i zaawan­sowane odmiany. A one, w tak złożonej cho­robie jaką jest rak piersi, stanowią tylko część wszystkich przypadków. Ta druga, z kolei, to raki, które opierają się na leczeniu hormonal­nym podawanym w postaci tabletek. Leczeniu łagodniejszym i lepiej tolerowanym.

Dlatego warto abyśmy wśród tych czarnych scenariuszy, zasmucających statystyk myśle­li też o tym, że leczenie raka piersi wcale nie musi wyglądać tak, jak do tego przywykliśmy. Że możliwe jest nowoczesne leczenie dające szansę na całkowite wyleczenie, ale też długie przeżycia nawet, gdy nie da się całkowicie cho­roby wyleczyć. Pod warunkiem, że będziemy ro­bić wszystko, by o taką możliwość walczyć. Le­karze, pacjenci i politycy we wspólnym dążeniu do lepszej rzeczywistości, w której zasiadamy w pierwszych, a nie ostatnich rzędach świato­wych statystyk.